سه شنبه ها و گنجینه حکمت - موضوع: شناخت امام زمان (عجل الله)
۱۴۰۳/۱۱/۲۳
بانام و یاری خـــــداوند مهــــــربان
خداوند در سوره مُلک می‌فرماید: "قُل أَرَ‌أَیتُم إِن أَصبَحَ ماؤُکُم غَورً‌ا فَمَن یَأتیکُم بِماءٍ مَعینٍ،بگو (ای رسول ما!) به من خبر دهید، اگر آب های شما به زمین فرو رود (و ناپدید شود) پس کیست که برای شما آب گوارا بیاورد؟"
ظاهر این آیه شریفه این است که می خواهد انسان را متذکر به نعمت‌های پروردگار نماید؛ آن هم یکی از نعمت‌های حیاتی و با اهمیت. بسیاری از نعمت‌ها هستند که مادامی که در دسترس ما می‌باشند، به آنها توجهی نداریم و قدر و ارزش آنها را نمی‌دانیم. اما هنگامی که از دست بروند، ناگهان متوجه فقدان آنها و ارزشی که داشتند می‌شویم.
اما تأویل این ایه شریفه: روایات معتبری از ائمه(ع) وارد شده است که مراد از ماء معین و آب خوشگوار در آیه، وجود اقدس حضرت صاحب الامر(عج) می‌باشد.
خداوند امام را علّت دوام و بقاء خلق قرار داده است. خواجه نصیرالدین طوسی (قدس سره) ـ که جداً افتخار عالم تشیع بلکه فخر عالم بشریت است ـ در کتاب "تجرید" عبارت کوتاه و بسیار پرعمقی دارد. می‌فرماید: "وجوده لطفٌ و تصرّفه لطفٌ آخر و عدمُه منَّا" "وجود امام، لطف پروردگار است؛ و تصرّف او (که در میان مردم ظاهر شود، و امر و نهی داشته و از حضورش بهره‌مند شوند) لطف دیگری است؛ و عدم تصرّف او، از جانب ماست."
یعنی بی‌لیاقتی ما سبب غیبت و محرومیت از برکات وجود اوست. هرگاه مردم لیاقت پیدا کنند، حضرت تشریف می‌آورد.
وقت ظهور امام زمان(ع) از اسرار الهی است.؛ لذا فرموده‌اند: "کذبَ الوَقّاتون: دروغ گفته‌اند تعیین کنندگان وقت ظهور".
الآن ما مصداق آیه شریفه هستیم که ماء معین را از دست داده‌ایم و امام ما غائب می‌باشد.
سخنان گرانبهای مرحوم آیت الله سید عبدالله فاطمی نیا
