
با نام یاری خداوند مهربان
ترسناکترین تنهایی، «خودپسندی» (عُجب) است — یعنی تنهاییای که وقتی انسان دچار غرور و خودبینی میشود و خود را از دیگران جدا میبیند، حتی اگر در میان جمع باشد، به یک حالت واقعی تنهایی روحی و معنوی میانجامد.
انسان ممکن است با دیگران باشد، اما زمانی واقعا تنهاترین حالت را تجربه میکند که به «خودش» دل بسته باشد و دیگران را جدا، بیاهمیت یا کمارزش ببیند؛ در این حالت انسان حتی خدا و محبت را هم از دست میدهد — و این عمیقترین و وحشتناکترین نوع تنهایی است.
سهشنبه ها و گنجینه حکمت - موضوع: ترسناک ترین تنهایی