شکسته نویسی
شکسته‌نویسی به‌صورت خلاصه، یعنی واردکردن زبان گفتار در نوشتار .در نوشته‌های رسمی مثل پژوهش‌ها، گزارش‌ها، پیام‌های رسمی، نامه‌های اداری یا برگه‌های امتحانی نباید از زبان گفتار استفاده کنیم. در پیام‌های صمیمانه یا داستان‌ها شکسته‌نویسی ممنوع نیست اما بهتر است بدانیم، اصول شکسته‌نویسی دلبخواهی نیست. وقتی هرکس زبان گفتار را به شیوه خودش می‌شکند، زبان انسجام و یکپارچگی‌اش را از دست می‌دهد و به‌مرور دچار ضعف و نابه‌سامانی می‌شود.
:به این جملات توجه کنید
"کتابم رو" به دوستم قرض دادم
"کتابمو" به دوستم قرض دادم
"کتابم رُ" به دوستم قرض دادم
به نظرتان اگر هرکسی طبق معیارهای خودش فارسی را شکسته بنویسد، درنهایت چه بلایی بر سر زبان خواهد آمد؟
یکی از راه‌ها برای مصون‌ماندن زبان از این آفت پیشنهاد اصولی واحد برای شکسته‌نویسی است
علی صلح‌جو، ویراستار نامدار معاصر، کتابی با عنوان "اصول شکسته‌نویسی" تدوین کرده است و می‌شود برای آشنایی با قواعد شکسته‌نویسی آن را مطالعه کرد.
همین‌طور، امید طبیب‌زاده دستور خط و فرهنگ املایی فارسی شکسته را در کتابی جمع‌آوری کرده است
این کتاب‌ها برای دوستانی که دغدغه درست‌نویسی دارند، شبیه کتاب‌های مرجع عمل می‌کنند. پس، مطالعه‌اش را توصیه می‌کنیم
درست نویسی
