به منظور استفاده از آب و هوا و آلودگی کمتر آنها و همچنین کاهش اتلاف انرژی (سرمایش و گرمایش) باعث شده تا گرایش و رویکرد نوینی در معماری با عنوان معماری سبز ایجاد شود. توسعه پایدار برای سازگاری و هماهنگی با محیطزیست، مفهوم اصلی معماری سبز است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسی مبانی نظری معماری سبز و پایدار است. بدین منظور، با مطالعه مراجع در دسترس نکات مهم بررسی شدند. این نکات عبارتند از: اصول، اهداف کلی، مزایای ساختاری و مزایای زیستمحیطی. هدف نهایی معماری سبز آن است که به ساختمان انرژی صفر رسیده شود. برای رسیدن به ساختمان انرژی صفر میبایست منشا اتلاف انرژی در ساختمانهای مسکونی تعیین گردند. یکی از بهترین رویکردها استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر است. انرژیهای باد، خورشید و زمین گرمائی از جمله در دسترسترین انرژیهای تجدیدپذیر هستند. توسعه هوشمند کنترل ساختمان با استفاده از کنترل رایانهای و مانیتورینگ تجهیزات مکانیکی و الکتریکی ساختمان تضمینکننده موفقیت معماری سبز است. بدین ترتیب سیستم مدیریت انرژی مناسبی بدست خواهد آمد. استفاده از مصالح صحیح در موفقیت معماری سبز لازم است. در این راستا از برنامه sketch up نیز کمک گرفته شد. نتایج این مطالعه بیانگر آن است که با ایده معماری سبز، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر و سیستم مدیریت انرژی میتوان بیش از 90% مصرف انرژی (حتی 100% مصرف انرژی برای ساختمان انرژی صفر) را کاهش داد. بطور کلی میتوان نتیجهگیری کرد که ساختمان انرژی صفر در مناطق مختلف دنیا هدف دور از دسترسی نیست.